A ONG financiada polos millonarios do mundo ten a misión de preservar o ecosistema.
No maior silencio biólogos e conservacionistas arxentinos abriron un despacho na rua principal da cidade turistica de San Carlos de Bariloche no sur da patagonia arxentina, The Nature Conservance a oenega ecoloxista máis grande do mundo iniciou con reserva y sen publicidade a súa andadura no país do sur.
A organización reúne os diñeiros dos principais donos do capital global, magnates volcados á filamtropia ambientalista e a conservación dos ecosistemas. Entre ós seus persoeiros están os consortes Bill e Melinda Gates, o mundo financeiro, petrolero e das telecomunicaciones, dende á súa fundación no ano 1951 ten oficinas a lo menos en trinta e sies países do mundo, America toda, Australia, Oceania, Asia e Africa. Colabora na consevación de quilómetros de ríos no planeta esta vencellada ás Naciones Unidas (ONU) e o governo dos EUA, máis ás administracións dos países onde opera.
Á cancelado deuda da algunha nación en bancarrota, á cambio de terras para a conservación, máis os permisos para operar na extensión dos recursos naturales destes estados, na busca do control global polo que chamanlle o colonizador verde. Co seu desembarco no país reabriu o debate sobre a extranjerización das terras o uso e negocio coas mismas e quen debe decidi-las políticas ecoloxistas.
No feito da Patagonia arxentina o custo da terra e o seu valor estético que aínda no se degrada, máis co uso e desenvolvemento urbano e industrial na rexión, o avanze das industrias contaminantes como a minaría, aínda os investidores foráneos ten no xeito da imaxe dos lagos, as montañas e os galciareres unha boa publicidade,así mesmo mercan e pon cercas, os salientables a familia Benetton, o magnate Ted Turner, a clase media alta europea e norteamericana, executivos das compañías vén na busca do exotismo e do luxo para enverter os aforros da súa vida no destemplado e engaiolante paraíso do sur.
Ás organización ecoloxistas da Patagonia, co pantasma da dubida, rexeitan a instalación da TNC, desconfían do afán conservacionista e din que estas oenegas ten por finalidade acceder ós "bonos verdes" do protocolo de Kioto, para se logo negociar no mercado internacional estes bonos coas industrias contaminantes, que deste modo mercando os devanditos bonos seguirán contaminando nos seus países.
Salientan tamen o derribo das arbores afetados, coa finalidade da recuperación do bosque, malia co propósito verdadeiro da venda da madeira convertida en mobles, á altos prezos no mercado europeo, destacan mesmamente a pretensión das oenegas de ter o monopolio do coñecimento da biodiversidade nos pobos da america do sur, e o nexo cos persoeiros dos servicios da información e intelixencia das potencias do norte e os seus vencellados na industria e o comercio.