Vieiros

O xornal Gara enviou a un correspondente, Manex Altuna, aos Andes venezuelanos a cubrir o partido. Estas foron as súas impresións na crónica do primeiro partido internacional, fóra de Euskal Herria, da selección vasca de fútbol:

"VITORIA DA SELECCIÓN ANTE Venezuela

Euskal Herria aumenta o seu palmarés mentres pide a berros a oficialidade

A selección vasca cultivou a pasada madrugada unha vitoria reivindicativa máis na que demostrou as súas ganas e o nivel que atesoura para participar en competicións internacionais. Euskal Herria sería un máis que digno rival nunha Copa América. Onte impúxose ao anfitrión do torneo deste ano tras humillar na primeira metade a Venezuela -1-4 ao descanso- para acabar sufrindo na parte final para evitar o empate ao saír Arango no segundo período.

VENEZUELA 3

EUSKALHERRIA 4

Euskal Herria estaba concentrada na importancia do partido. Richard Páez adestrador venezuelano, en cambio, non pensou o mesmo e sacou á equipa suplente. Craso erro, porque os xogadores vascos saíron a marcar territorio e demostrar o seu alto nivel competitivo. Non é fácil preparar un encontro logo dunha Liga tan dura e cun resultado tan doloroso para as equipas vascas, pero a profesionalidade e ganas de ensinar o potencial que atesouran puido con todo.

Aínda que é preciso recoñecer que a «Vinotinto» púxolle en bandexa, a selección vasca dominou con autoridade o primeiro tempo. Un remate de cabeza de Del Horno nun córner que desviou con apuros o porteiro deixou ás claras as intencións nada máis empezar. Euskal Herria xogou con moita facilidade.

Para o minuto 8 de partido Aduriz xa abrira o marcador e a selección divertíase porque a «Vinotinto» era un auténtico coladero defensivo. A banda dereita, sobre todo, pero todo o sistema defensivo en xeral, estaba ausente.

A formulación táctica que propuxeron Iribar e Etxarri (4-3-3) deu resultado e os vascos entraban con comodidade por todos os costados. O segundo non tardou en chegar demasiado. Gabilondo foise pola esquerda e o seu centro rematouno ás redes Etxeberria con comodidade, xa que controlou o balón dentró da área sen presión.

O único rival que estaba con ganas era Torrealba. O dianteiro venezolano creou moitos problemas nos primeiros compases do encontro caendo á banda esquerda e escapábaselle a De o Forno. O gol de Venezuela naceu dunha xogada dese estilo. Torrealba plantouse só ante Iraizoz e non perdoou como ocorreu na súa primeira ocasión.

A reacción da selección, con todo, foi inmediata. Practicamente na seguinte xogada Gabilondo acougaba os ánimos. O curtocircuíto deixou sentenciado ao conxunto anfitrión e Euskal Herria xogou a pracer ata o descanso. A inchada local comezou a mosquearse coa imaxe que estaba ofrecendo o seu equipo e reclamaron a presenza de Arango en repetidas ocasións.

Os vascos mentres tanto seguían ao seu e Etxeberria anotou o cuarto. O enfado do público creceu de xeito esaxerado e comezou a gritar «olés» cando o combinado tricolor movía a pelota. Algúns dos seus xogadores non puideron aguantar a humillación que estaban sufrindo e Edder Pérez respondeu cunha patada a destempo a Gaizka Garitano. O centrocampista vizcaino encarouse con el e o árbitro decidiu expulsar a ambos a pesar de que era o tempo de desconto. Os seguidores de Venezuela despediron cunha sonora pitada ao seu equipo.

O repaso recibido obrigou a Venezuela a cambiar por completo a equipa e sacar o titular coas súas estrelas. A entrada en punta de Maldonado e Arango fíxose notar e as forzas igualáronse, pero a diferenza no marcador era tan grande que con aguantar firmes atrás era suficiente para a equipa de Iribar e Etxarri. Os seleccionadores non quixeron facer todos os cambios de golpe e foron substituíndo aos poucos aos xogadores para evitar que o equipo se descompuxese.

Venezuela dispuxo dalgunhas ocasións para maquillar o resultado, pero a atención foise centrando nas bancadas, onde desde un sector do público se profierieron berros en contra do Goberno boliviariano con cánticos como «E vai caer, e vai caer este Goberno vai caer» e «Liberdade, liberdade». Cando o resultado parecía inamovíbel pola pasividade das dúas equipas, un erro defensivo da selección vasca concluíu cun rigoroso penalti de Mikel González que Arango se encargou de materializar. O media punta do Mallorca ten un punto máis de calidade que o resto de xogadores e, a falta de tres minutos, volveu marcar cun precioso lanzamento de falta.

De ter o partido resolto e nas mans, a tricolor pasou a sufir o acoso final de Venezuela, pero a pesar de pasar os seus apuros logrou defender o resultado e regresará a Euskal Herria cunha valiosa vitoria debaixo do brazo.



Agradecidos e esperanzados de recibir máis invitacións

A oportunidade de dar a coñecer a existencia dunha nación cun bo nivel futbolístico e esixir o dereito de poder participar en competicións internacionais cumpriuse onte coa vitoria obtida fronte a Venezuela. Os seareiros locais quedaron asustados antes do descanso co repaso que lles deu a selección vasca.

Mikel Etxarri aproveitou a rolda de prensa posterior ao encontro para agradecer ao país caribeño o disputar un partido de preparación para a Copa América e mostrouse esperanzado coa posibilidade de que o combinado tricolor reciba máis invitacións deste tipo nun futuro grazas á vitoria obtida e, sobre todo, a imaxe de seriedade e bo facer ofrecidas.

En canto ao partido en si, o seu compañeiro no corpo técnico, José Ángel Iribar, explicou que «a expulsión condicionou a segunda parte para a nosa selección. Era o único xogador con garantías que tiñamos nesa posicion e facer o noso xogo.

A primeira parte foi unha boa lección de contragolpe, sempre con moito sentido e acertado. Na segunda, en cambio, eles foron máis ambiciosos e gustáronnos. foi un partido espectacular porque non é normal ver tantos goles. gozamos moito».

Aritz Aduriz foi o xogador que abriu o partido e recoñeceu que «nós saímos mellor ao principio e conseguimos acertar na maioría das ocasións, aínda que ao final sufrimos». A reivindicación da oficialidade por parte dos xogadores antes de comezar o partido, nesta ocasión mentres se escoitaban os himnos, tampouco faltou á cita e o dianteiro donostiarra sinalou que coas pancartas «está todo dito. Era unha bonita oportunidade logo de tantos anos sen saír e creo que o partido era para iso e queriámolo reivindicar». Mikel González coincidiu con Aduriz e engadiu que «reivindicamos os nosos dereitos e desexos para que os coñecese a xente de aquí». Sobre a xogada do penalti, o onte lateral dereito, que como recoñeceu apenas xogou un partido nesa posición, dixo que para el o xogador venezuelano tirouse.